De cirkel is weer rond. Toen ik gisteren de route naar huis bekeek en merkte dat ik om via Brussel te rijden het klaverblad van Lummen nodig had, kreeg ik het idee om een laatste tussenstop in te lassen in Beringen. Al dan niet toevallig zijn we dus deze trip naar het Ruhrgebied gestart en geëindigd met een bezoek aan een voormalige mijnsite.
Ik had nochtans eerst een andere camperplaats in Beringen voorzien die volgens een bericht op Facebook pas geopend is, namelijk in Beverlo. Daar aangekomen zagen we echter dat deze nog bijlange niet afgewerkt is en ook niet mooi gelegen. Dus verplaatsten we ons naar de voormalige mijnsite be-Mine die sinds een tiental jaar een heel nieuwe bestemming gekregen heeft. We stonden eerst op de parking van het winkelcentrum maar een 'zwaantje' van de lokale politie kwam ons zeggen dat we ons moesten verplaatsen naar de officiële camperplaats achter de winkels.
Beringen is ook de woonplaats van Wim en Ria, een koppel dat we leerden kennen tijdens onze reis naar Gran Canaria in januari. Zonder dat Katleen van iets wist, had ik hen gisterenavond een berichtje gestuurd of ze tijd en zin hadden om eens af te spreken. Het was dan ook een leuke verrassing toen ze, als we net op de juiste plaats stonden, kwamen aangezet met Limburgse vlaai voor bij de beloofde koffie.
We hadden meteen ook de beste gidsen om ons rond te leiden door be-Mine waar niet alleen nu een winkelcentrum maar ook klimtorens, een aquarium-duiktoren en een reuzespeeltuin op de terril te vinden zijn. Zeker voor gezinnen met kinderen is de site the-place-to-be maar zelfs zonder (klein)kinderen zien we het wel zitten om hier nog eens terug te keren.
Na een paar aperitieven (@ Patrick: ik dronk een lekkkere Gouden Kolenputter) namen Wim en Ria ons mee naar hun appartement waar we ook nog een lekker avondmaal genoten. Bij deze: @Wim en Ria nogmaals oprechte dank voor de hartelijke ontvangst bij het leuke weerzien.
In de nacht van woensdag op donderdag werden we letterlijk wakker geschud door de hevige windstoten die de camper lieten schommelen. Het waren dus niet hangjongeren die ons wakker hielden, zoals eerst gevreesd.
Rond halfelf vertrokken en na eerst nog ad-blue getankt te hebben in Beringen hadden we een vrij vlotte rit naar huis. Alleen op de grote ring rond onze hoofdstad was het soms wat aanschuiven maar nooit echt stilstaan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb