Tour de France 2023 - rit 16

Vandaag is een rustdag voor de renners, voor Vive le Vélo en dus ook voor ons.

In de voormiddag ging Ruddy al eens de buurt verkennen tot aan Combloux terwijl ik mij aan mijn bureau installeerde om de verslagen wat bij te werken. In de namiddag, na ons koffietje met een koekje, deden we het tochtje samen nog eens over. We namen opnieuw het wandelpad dat de kortste maar terzelfdertijd steilste weg is naar Combloux.

Combloux is een authentiek Frans bergdorpje pal tegenover de Mont Blanc. Het is een mooi en authentiek dorpje. Mooie chalets bieden ruime, fijne en goed onderhouden accommodaties. Hier vind je geen hoogbouw of beton, maar een mooi en fijn winterwonderland met een geweldig uitzicht. Het dorp verwierf grote faam aan het begin van de vorige eeuw als vakantiebestemming voor ministers, generaals en bankiers. Inmiddels is het uitgegroeid tot een levendig skioord binnen het skigebied Evasion Mont Blanc. De liften liggen een eindje buiten het centrum van het dorp, maar er is een goede gratis skibusservice. 

Eenmaal boven in Combloux zelf maakte Ruddy eerst even dankbaar gebruik van de  wifi in het 'bureau de tourisme' om zijn mails te lezen. Daarna gingen we een pint drinken op een gezellig terrasje en kochten we brood voor vanavond en morgenvroeg in de bakkerij ernaast. Langs de weg die tevens het parcours is voor de tijdrit van morgen keerden we terug met nog een tussenstop aan het 'plan de l'eau', een mooie zwemvijver met weerom prachtig zicht op het hooggebergte en de vallei. Langs het parcours waren ze al volop nadars aan het uitzetten langs de laatste kilometers voor de top van de Côte de Domancy. 

Voor één keer (onderweg) keken we geen 'Vive le Vélo' vanavond maar wel 'De Avondetappe' op de Nederlandse tv. Morgen belooft een drukke dag te worden. Het ziet er zelfs naar uit dat we hier 's avonds nog niet zullen wegraken

18 juli 2023

Rit 16: tijdrit van Passy naar Combloux over een afstand van 22,4 km. Voor ons beiden was het de eerste keer om een tijdrit live mee te maken. Het zal in ieder geval een rit zijn die we ons lang zullen herinneren, zowel de luxe om een hele namiddag renners te zien voorbijkomen maar zeker ook de verrassende uitslag die wellicht het eindklassement in zijn definitieve plooi heeft gelegd.

In de voormiddag had ik de verslagjes wat bijgewerkt terwijl mijn naamgenoot en bijrijder een plaatsje ging zoeken in de schaduw om ‘s namiddags de rit te kunnen volgen. Terwijl we ‘s middags een broodje aten, hoorden langs de weg boven onze camperplaats de toerkaravaan voorbij komen. Nadien keerden velen terug naar de camperplaats om vlug nog iets te eten maar trokken wij in omgekeerde richting om een mooi plekje te bemachtigen waarvoor we de steilere helling iets afdaalden. Op onze stoeltjes vlak achter een van de laatste haarspeldbochten zagen we de renners van dichbij en aan een nog relatief lage snelheid.

Naast ons zaten twee Nederlands-Colombiaanse gezinnen waarvan de zoon zelf zijn eerste stappen of beter trappen zet in het wielerwereldje. Hij was in ieder geval een gedroomde commentator die vele renners geestdriftig aankondigde. Als blijkt dat hij later niet de wielerbenen heeft die nodig zijn om door te breken, heeft hij nog altijd de gave van het woord om in dat wereldje iets te doen. Daar naast hadden we een groepje Slovenen, uitgerust met meerdere vlaggen om hun idool aan te moedigen. Jammer genoeg voor hen eindigde de tijdrit met een serieuze teleurstelling.

De slotceremonie pikten we nog mee op tv voordat we onze ovenschotel opwarmden in de Omnia. Na ‘Vive le Vélo’ werden we buiten nog getrakteerd op een mooi lichtspel boven het bergmassief maar de regen bleef uit, voorlopig toch.