Een vergane glorie. Toen we zelf nog school liepen, leerden we in de aardrijkskundeles dat het Ruhrgebied staat voor de zware industrie in Duitsland. Er waren steenkoolmijnen, staalfabrieken en steenbakkerijen. Met de sluiting van de mijnen is deze streek, net als bij ons, moeten omturnen naar andere industrieën. Gelukkig zijn er nog enkele aandenkens aan dit industrieel erfgoed zoals Zeche Zollern dat we vandaag bezochten.
Zeche Zollern is gelegen in Dortmund. We moesten dus vanmorgen nog een verplaatsing maken van zo’n 30 km. Vooraf deden we eerst nog een service-beurt (grijs water en wc-cassette ledigen) en waren ter plaatse iets voor de middag.
Rond halftwee gingen we het museum binnen. Met 5 euro als toegangsprijs heb je overal toegang en kan je zelfs een gidsbeurt meepikken. Een mevrouw die een beetje Engels sprak, wilde ons graag aan een gids helpen maar we wachtten tevergeefs en maakten een toer op ons eigen; de meeste uitleg was toch tweetalig: Duits en Engels. Geen enkel mijnmuseum heeft de grandeur en straalt zo de rijkdom uit als dit. De gebouwen en vooral de indrukwekkende machinehal zijn gebouwd in Jugendstil en lijken weinig op een industriecomplex. Op onze reis naar Polen en Slovenië bezochten we in beide landen een steenkoolmijn maar hier is het museum veel uitgebreider en belicht het leven in en rond de mijn in al zijn facetten. Kortom, een bezoek dat we zeker konden smaken.
Na een koffietje in de Pferdenstall keerden we terug naar Essen en staan nu op een camperplaats bij het Gesundheitspark Nienhausen. Een grote speeltuin en een park moeten hier voor jong en oud zorgen dat ieder actief bezig blijft. Zo actief waren wij hier nog niet maar genieten deden we vandaag wel.
Maak jouw eigen website met JouwWeb