Op en vanuit camping Lanterna in Istrië

Al meteen bij aankomst op de parking was meteen te merken wat een mastodont van een camping dit is. Er zijn dan ook ong. 1000 staanplaatsen en de camping ligt langs de kust van een kleine baai over een afstand van wel 4 km. Toch merk je hiervan, eenmaal geïnstalleerd weinig van; de camping voelt vrij rustig aan.

Eenmaal alles op orde voor de volgende vijf dagen konden we rustig iets eten, wat luieren in de schaduw van de bomen rondom ons, kennis maken met enkele andere groepsleden en een korte wandeling maken als eerste verkenning van de omgeving.

Om 18.00 uur was er dan een eerste briefing met de hele groep bij een hapje en een drankje. Naast een kennismaking werd uitleg gegeven over de camping en het programma van de komende dagen. Anderhalf uur later ging ieder terug naar zijn eigen huis op wielen voor het avondmaal en zijn eigen avondactiviteit. TV kijken zit er, toch voor ons, hier niet in. Een schaduwrijke plek betekent ook geen schotelontvangst en de op het eerste zicht goede wifi is toch niet sterk genoeg om te streamen.

Morgen is de eerste afspraak al om halfnegen, dus lang zullen we toch niet opblijven.

Dinsdag 5 september

Vandaag stonden twee bezoeken gepland met een autocar.

Remember de culinaire trip door Kroatië van Sergio Herman en Jeroen Meus waarbij ze met een lokale dame truffels gingen zoeken in het bos van Motovun. Na de zoektocht aten ze pasta met truffels met zicht op het dorp Motovun in de achtergrond. Dit dorp gingen we deze voormiddag bezoeken.

Motovun ligt op een heuvel, 270 meter boven zeeniveau. Van een afstand geeft Motovun een middeleeuws aanblik, de huizen staan onregelmatig verspreid over de heuvel, die ook gebruikt wordt voor de druiventeelt, waarvan de Istrische wijn wordt gemaakt. Onderaan de heuvel waarop het dorp ligt, stroomt de Mirna. Aan de overkant van de rivier ligt het bos van Motovun, waar truffels gevonden worden. Het bos werd populair dankzij de roman Veli Jože geschreven door Vladimir Nazor.

Sinds 1999 vindt in Motovun het internationale Motovun Film Festival plaats.

Motovun is ook de geboorteplaats van Mario Andretti, een voormalige F1-piloot en van Jozef Ressel, de uitvinder van de scheepsschroef.

Tot eind 2022 moest je in Kroatië nog betalen met de Kuna en Motovun stond afgebeeld als een plattegrond op het bankbiljet van 10 kuna.

De Nederlands sprekende gidse had zich vanmorgen ziek gemeld zodat dit bezoek zonder veel info verliep. Na een wandeling door het stadje gingen we nog even binnen in een truffelshop voor enkele proevertjes. Ter info: truffels worden hier verkocht aan 350,- €/kg. Je kon echter ook truffelolie, -pasta of gedroogd kopen maar wij verkozen een lekker geestrijk flesje op basis van honing.

Daarna reden we door naar een familierestaurant in Vizinada waar we een lokale lunch kregen voorgeschoteld met een ministronesoep, een bord met twee pasta's (één met champignons en één met truffel) en gnocci met rundsbouillon. Als dessert kregen we ook nog een warme appelflap en koffie. Een lichte lunch kan je dit moeilijk noemen, er zal dus vanavond niet veel meer gegeten worden.

Daarna reden we naar Porec, een havenstadje op een schiereiland.

Het is een toeristisch stadje met veel winkeltjes en terrasjes. Met een Engels sprekende gidse maakten we eerst een stadswandeling en bezochten de Eufrasiusbasiliek. Porec is een oude stad met Romeinse, Kroatische, Habsburgse en Italiaanse invloeden. Deze laatste is nog altijd zo ingeburgerd dat het Italiaans de officiële tweede taal is en dat er zowel Kroatisch als Italiaans sprekende scholen zijn.

Ter compensatie omdat we vanmorgen geen gids hadden, kregen we nog een ijsje. Het ijs was lekker maar vooral de show die de ijsventers opvoerden is een herinnering die ons zal bijblijven.

Het goede nieuws is ook dat ik een sd-kaartje kon kopen dat hopelijk mijn probleem met de gps zal oplossen.

Woensdag 6 september

Vandaag stond een boottocht met de Sveti Mauro op het programma. Vanuit Porec vaarden we eerst naar Rovinj. Deze stad ligt, net als Porec, op een schiereiland. Oorspronkelijk was het zelfs een eiland maar dit werd later kunstmatig met het vasteland verbonden.

Via de poort van Balbi loop je rond in een doolhof van smalle straatjes. Op het hoogste punt staat de Eufemijakerk met een 60 m hoge klokkentoren. Rovinj wordt terecht de parel vade Adriatische kust genoemd. Het is een prachtig geheel van smalle, kronkelende straatjes, romantische doorkijkjes, kleurrijke gevels, oranje daken, vissersbootjes en natuurlijk een helderblauwe, glinsterende zee.

We liepen er vrij een tijdje rond en moesten tegen halftwee terug op de boot zijn voor de lunch aan boord: verse makreel of een rookworst en kipfilet met witte kool en brood. Tijdens de maaltijd vaarden we weer verder naar Vrsar. Hierbij ging het door de Lmbaai, ook wel Limsky Fjord genoemd. Daar bevindt zich ook de piratengrot die andere formules wel bezoeken maar wij niet.

Een tweede keer meerden we aan, deze keer in de haven van Vrsar. Dit stadje dat een geschiedenis heeft van meer dan 2000 jaar lijkt op Rovinj met weerom nauwe straatjes en steegjes. Wij zochten echter met het warme weer vlug een terras voor een frisse pint en ijskoffie. Enkele groepsleden koelden even af in de zee.

Tegen zes uur waren we terug op de camping. 

Donderdag 7 september

Deze voormiddag bezochten we Pula. Deze is de meest zuidelijk gelegen stad van het schiereiland Istrië en is al meer dan 3000 jaar oud. Door zijn ligging was het voor de Romeinen een belangrijke vestingstad als verdediging van de Romeinse provincie die veroverd werd in 177 v.C.

Het meest gekende monument uit die tijd is het amfitheater dat in de eerste eeuw voor Christus gebouwd werd door keizer Claudius voor zijn minnares en bood na de uitbreiding door Vespasianus plaats aan 23.000 toeschouwers. Er vonden vooral gevechten plaats tussen gladiatoren. 

De stadswandeling met de Nederlands sprekende gidse bracht ons verder langs de kathedraal, de tempel van Augustus, boog van de Sergii, de Hercules- en Geminispoort en het stadhuis. 

Na wat vrije tijd voor een lichte lunch bracht de autocar ons vervolgens naar Fazana waar we de ferry namen naar de Briunni-eilanden. Het grootste eiland is nu grotendeels een nationaal park en was vroeger de belangrijkste vakantieresidentie van Tito.

Een treintje reed ons rond op het eiland dat o.a. een safaripark heeft met nog een paar exotische dieren die Tito als geschenk kreeg van zijn internationale gasten. Verder kan je er het Tito-museum bezoeken maar wij verkozen een koffie op het terras nabij de haven. Dit bezoek was minder boeiend dan gehoopt.

Iets voor zevenen waren we terug op de camping, net op tijd om meteen door te gaan naar het restaurant voor het dinner. De gemengde schotel met gebakken vis en schaaldieren met frietjes was lekker. De tiramissu was dan wel origineel gepresenteerd maar smaakt thuis beter.

Vrijdag 8 september

vrije dag

Deze vrije dag werd vooral ingevuld met allerlei klusjes, socializen en luieren. We genieten hier van dezelfde temperaturen als in België momenteel.