Op en vanuit camping Amadria Park nabij Trogir

Dinsdag 12 september

Rond halftien konden we vertrekken op de vorige camping, dat dachten we toch. Ondertussen waren onze buren die achter ons stonden al weg zodat we plaats genoeg hadden om vooruit weg te rijden. Dat was echter zonder eraan te denken dat op de scheiding een lage waterkraan staat die ik onmogelijk kon zien vanachter het stuur. Plots hoorden en voelen we dan ook een bonk. Met weer een stukje achteruit te rijden, zagen we dat we een nieuwe fontein hadden gemaakt op de camping. Ik kon dit dus eerst nog gaan melden aan de receptie en de hersteller was vlugger ter plaatse dan ikzelf. Gelukkig is er niets aan de motorhome.

De rit zelf verliep heel wat vlotter. Een restaurantje dat ik op het oog had voor de lunch, bleek gesloten en het was dan wel wat zoeken naar een ander waar ik met mijn 7,5 meter bij kon. We mochten toch niet eerder dan twee uur aankomen en zaten een half uur vroeger al lekker te eten.

Na aankomst konden we ons rustig installeren en kon Katleen zelfs een zwemmetje doen in zee. Ikzelf trok hier even op verkenning om wat beeldmateriaal te verzamelen.

Na de briefing met een verjaardagstraktaat en het programma voor de komende dagen trok iedereen zich terug in of voor zijn eigen stekje.

Woensdag 13 september

Vandaag was weerom een drukke dag.

Vanmorgen bracht een autocar ons eerst naar Sibenik dat we deze keer verkenden zonder gids maar aan de hand van een RouteYou-wandeling die Martine, de reisleidster, had opgemaakt.

Šibenik ligt in de regio Centraal-Dalmatië en is de oudste Kroatische stad aan de Adriatische kust en belangrijk in de Kroatische geschiedenis. De prachtige historische stadskern maakt deel uit van het werelderfgoed van Unesco.

Tijdens de wandeling door de smalle, gezellige straatjes van Šibenik snuif je de aparte sfeer van de oude binnenstad. De St. Jacobskathedraal is het belangrijkste renaissance monument in Kroatië en kan je bezoeken mits betalen van toegangsgeld. De stad wordt verder beheerst door de Baroneburcht en de burcht van St. Michael. Voor deze laatste moest je weeral toegang betalen en sloegen we over. De St. Franciscuskerk (Sveti Frani) herbergt in de kloosterbibliotheek enkele belangrijke Kroatische manuscripten. We dronken allen iets fris in de kloostertuinen van St. Laurence die een groen plekje zijn midden in de stad.

Juist voor we de bus moesten halen, hadden we nog net genoeg tijd om een bakkerij binnen te wippen voor een tussendoortje dat onze lunch was.

Vervolgens reden we door naar Krka (uitgesproken Kurka) Nationaal Park. Het nationale park ligt nabij de stad Šibenik, is 110 km2 groot en telt maar liefst 7 watervallen van in totaal 262 m hoogte. Het park dankt zijn naam aan de rivier de Krka die door het park stroomt en 73 km lang is. Er leven ongeveer 220 vogelsoorten, 18 soorten vissen, verschillende zoogdieren en 860 verschillende planten. Het zijn echter de watervallen die de meeste aandacht trekken.

De rijkgevulde dag werd afgesloten met een pizzaatje in het restaurant op de camping.

Misschien toch ook eens vermelden dat de temperaturen al de hele rondreis flirten met de 30 gr. Vaak koelt het 's avonds goed af maar vanavond dus niet.

Donderdag 14 september

Vandaag nu eens geen uitstap met een autocar maar met een taxiboot vanop de camping naar Trogir. Rond halftwaalf legden we aan aan de kade van de oude stad. Het was even wachten op de gids die ons in het Nederlands te woord stond. Ze was, met de mooie uitleg doorspekt met wat humor, voorlopig de beste gids die we tot nu al hadden.

Het historisch centrum van Trogir is Unesco-werelderfgoed, de binnenstad wordt gekenmerkt door smalle straatjes die door de Grieken zijn aangelegd, vervolgens bouwden de Romeinen verder en daarna de Venetianen.
Rondom de oude stad liggen stadspoorten en nog restanten van stadsmuren.

De historische gebouwen en bezienswaardigheden verdringen elkaar in de geplaveide steegjes, die allemaal vertrekken vanaf het zonnige stadsplein. Een bezoek aan de St. Laurentius kathedraal mocht niet ontbreken. Andere hoogtepunten als het Cipikopaleis, de klokkentoren van Trogir en het kasteel van Kamerlengo hebben we niet bezocht want het was lunchtijd.

Een lekkere maaltijd op een schaduwrijk terras van de 'achtertuin' liet het gezellig samenzijn wat uitlopen. Daarna volgde als dessert nog een heerlijk ijsje van het adresje dat de gids ons had aangeraden zodat we net op tijd terug waren om de boot te halen voor de terugtocht.

Om halfvijf genoten we nog van een koffietje bij de camper. Zo vroeg terug belooft dus nog een rustige avond en koken moeten we ook niet meer.

Vrijdag 15 september

De derde dag hier reden we vandaag naar Split, met ruim 200 000 inwoners de tweede grootste stad van Kroatië, waar we na een klein uurtje rijden rond elf uur aankwamen.

Deze havenstad is gelegen op een klein schiereiland in de Adriatische Zee en is een belangrijke economische en toeristische transitstad. Vanuit de haven kunnen namelijk meerdere Adriatische eilanden en Italiaanse steden worden bereikt.

De stad is de belangrijkste stad in zuidelijk Kroatië en wordt in de volksmond de hoofdstad van Dalmatië genoemd, hoewel het officieel slechts de status heeft van hoofdplaats van de provincie Split-Dalmatië. De belangrijkste economische activiteit in Split is het toerisme. Daarnaast zijn visserij, wijnbouw en chemische industrie belangrijk. Het is ook een belangrijk verkeersknooppunt voor Dalmatië, doordat veel van de Dalmatische eilanden uitsluitend vanuit de haven van Split bereikbaar zijn. Aan de westrand van het centrum ligt de beboste heuvel Marjan, met daarop enkele kerkjes, een dierentuin en een begraafplaats; volgens de gids hun 'Central Park' voor de inwoners.

De stad is gesticht als de Griekse kolonie Aspálathos (Ασπάλαθος) of Spálathos (Σπάλαθος) in de 6e eeuw voor Christus en vernoemd naar de Calicotome spinosa, een doornstruik die slechts in bepaalde landen rondom de Middellandse Zee groeit. Toen de stad een onderdeel werd van het Romeinse Rijk werd de stad Spalatum genoemd. Deze naam ontwikkelde zich in de middeleeuwen in Spalatro. Dit was dan ook de naam van de stad in het Dalmatisch. De Venetiaanse naam werd hieruit Spalato. De Slavische namen voor de stad waren Spljet en Split, wat uiteindelijk de naam werd van de stad. 

Deze plaatselijke gidse, deze keer in het Engels, nam ons meteen mee naar het Paleis van Diocletianus.

De Romeinse keizer Diocletianus beval omstreeks het jaar 300 tot de bouw van dit paleis. Deze gebeurtenis wordt meestal beschouwd als het begin van het bestaan van de stad Split niettegenstaande de Grieken hier dus al veel eerder een kolonie hadden. In de 7e eeuw vestigden zich in het enorme gebouw de eerste stadsbewoners, gevlucht uit Salona (het huidige Solin), dat enkele kilometers naar het noorden lag, nadat die stad geplunderd werd door de Avaren. Spijtig genoeg is in de middeleeuwen de bovenverdieping verbouwd tot huizen. In de vloeren werden gaten gemaakt waardoor alle afval verdween naar de benedenverdieping. 

Ook nu nog wordt het centrum van Split gevormd door het oude paleis, waarin huizen, winkels, markten, paleizen en kerken zijn gevestigd. Het meest beeldbepalend is wellicht de Kathedraal van Sint-Domnius, genoemd naar Domnius, de beschermheilige van de stad. Deze rooms-katholieke kathedraal is ontstaan rondom het mausoleum van christenvervolger Diocletianus, dat nu het hart van de kathedraal is. De middeleeuwse klokkentoren, herbouwd in 1908, torent fier boven de stadsmuur uit. In 1979 werd het paleis van Diocletianus, samen met o.a. de Chinese Muur, als eerste monumenten door Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Dankzij het feit dat de benedenzalen gedurende honderden jaren als vuilnisbelt gevuld werden, zijn deze ook zo goed bewaard gebleven, een must-see voor liefhebbers van Romeinse cultuur en architectuur.

Na het geleid bezoek trokken we door de zeer smalle straatjes op zoek naar een lichte lunch (vanavond kook ik nog eens zelf) om daarna met een groep nog de kleinste kathedraal ter wereld te bezoeken. (In Nin werd dit nochtans ook gezegd.) We hadden ook nog even tijd om te kuieren op de mooie promenade of 'riva' langs de zee.

Rond halfvijf waren we terug op de camping, tijd genoeg om dit verslag weer bij te werken en om straks eens zelf te koken (lees: diepvriesmaaltijd op te warmen).

Zaterdag 16 september

Met de Jana, een boot waar we net allemaal op konden, hadden we vandaag een mini-cruise langs een paar van de meer dan 1200 Kroatische eilandjes. Het was even wennen met een tweekoppige, vrouwelijke bemanning maar aan stuurmans- en aanlegkunsten was er geen gebrek.

Eerste en meteen verste bestemming was Mascilinica, een klein vissersdorp op het eiland Solta.

Zowel de typische Dalmatische huisjes (meestal vakantiehuisjes) als de superyachten in de haven wisten ons te bekoren. We maakten er vrij een wandeling en dronken een koffie (zodat we ook eens van het toilet konden gebruik maken). Voor de liefhebbers was er ook zwemgelegenheid maar iedereen bleef voorlopig droog tot een volgende gelegenheid.

Vervolgens ging het naar het eiland Drvenik Mali waar de Jana voor de kust voor anker ging en de liefhebbers ook hier konden zwemmen in het azuurblauwe water. De baai krijgt daarom niet voor niets de bijnaam ‘the Blue Lagoon’. We waren er zeker niet alleen want de baai lag bezaaid met grote en kleine bootjes om de mooie kleur te bewonderen en ook een plonsje te wagen.

Derde en laatste aanlegsteiger was op het eiland Ciovo dat 15 km lang en tot 3,5 km breed is en bijna een schiereiland vormt met Trogir waar een brug de stad en het eiland verbindt. We gingen er een visje (makreel) met witte kool (weeral !) eten in een plaatselijke bistro.

Vandaar was het geen half uur meer terug varen naar de camping waar we vanmorgen ook vertrokken zijn.

Bij de aanlegsteiger was er nog een korte briefing i.v.m. de rit van morgen naar Bosnië-Herzegovina, land nr. 8 van onze reis, maar dat is dan voor weeral een volgende verslag.