Blockhaus d' Eperleques

Het Blockhaus d'Eperlecques is de grootste bunker van Noord-Frankrijk, getuige van de donkere periode 1939-1945. Het is sinds 1973 open voor het publiek en werd in 1985 geclassificeerd als Historisch Monument.

De Duitsers besloten een ​​V2-raketbasis te bouwen in het noorden van Frankrijk, bij Eperlecques. De werkzaamheden begonnen in maart 1943. De Duitse autoriteiten deden een beroep op lokale arbeidskrachten en behoeften van de STO. Vele hectares bos worden vervolgens ontbost.

Op 16 mei 1943 maakte een verkenningsvliegtuig van de RAF (Royal Air Force) luchtfoto's op basis van informatie van het verzet, met name van het netwerk Zéro France. Op 27 augustus 1943 vond het eerste bombardement plaats op het Eperlecques Blockhaus door 185 vliegende forten van de 8e USAAF. Tussen augustus 1943 en augustus 1944 werd het Eperlecques Blockhaus 25 keer gebombardeerd.

Er moet dringend een oplossing worden gevonden om de constructie te voltooien, althans het zuidelijke deel van het gebouw dat vrijwel aan de geallieerde bommen was ontsnapt. De ingenieur Floss kwam toen op het bijzondere idee om deze constructie voort te zetten volgens de zogenaamde ‘schildpad’-methode: dat wil zeggen een betonnen schil van 5 meter dik maken en deze storten op het niveau waar de constructies op dat moment waren aangekomen. , en vervolgens deze op te tillen met hydraulische vijzels. 

Uiteindelijk werd het complex gebruikt om vloeibare zuurstof te produceren en V2's te assembleren om deze vervolgens met treinen naar lanceerplatforms te brengen in de buurt van treinstations. Vooral Londen en Antwerpen werden met deze eerste raketten bestookt, 3170 in totaal.

Een parcours met auditieve (via luidsprekers en in je eigen taal) en geschreven uitleg gidsen je door de museumsite. We hadden geluk dat we dit konden doen bij droog weer en onder een herfstzonnetje.

camping La Chaumière

Na ons bezoek van een kleine twee uur reden we door naar Buysscheure. Volgens hun website is deze het hele jaar open. Bij aankomst bleek dit echter niet het geval. Gelukkig waren de uitbaters nog aan het werk met graafwerken en konden we toch blijven voor die nacht. We stonden er dus heel alleen, rustiger kon het niet.

Familie-reünie

De volgende ochtend was het nog een tiental kilometer naar Volckerinckove.

Na een rondleiding en aperitief gingen we eten in Auberge de Booneghem en vervolgens de calorietjes weer wat te verbranden met een stadswandeling in Saint-Omer.

De aankondiging van storm Ciaran deed ons besluiten om dezelfde avond nog naar huis terug te keren.