Klik op de afbeelding om de video te openen en op 'lees meer' om het hele verhaal te lezen.
Het plan was om via een stuk van het Spaanse binnenland zuidwaarts te rijden en langs de kust rustig aan de terugweg aan te vatten. Dit tweede deel vatten we hier aan en komen zo in de grote autonome regio Valencia.
Vrijdag 7 juni
Met een ritje van een dikke 100 km (naar Spaanse normen niet ver) konden we rustig vertrekken in Bullas en kwamen we kort na de middag al aan op camperplaats El Pinet Playa. Het laatste woord van de naam doet vermoeden dat we niet zo ver van het strand stonden. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, maakten we een wandeling tot het strand van El Pinet. Veel strand was er echter niet. De vloedlijn kwam haast tot tegen de rij vakantiehuisjes. De strakke zeewind zorgde ook voor flinke baren maar zorgde tegelijkertijd dat de temperatuur van boven de 30 graden te verdragen was. Ideaal weer ook om 's avonds de chorizo's te bakken op de grill. (Een wist-je-datje: chorizo is niet alleen de gedroogde, pikante worst zoals wij die kennen, maar de naam van alle gekruide worst.)
Zaterdag 8 juni
Op Komoot vond ik een fietstocht naar Santa Pola, langs de kust heen en door het hinterland terug. Meteen al bij Platja d'El Pinet (het strandje van gisteren) zagen we dat dit zou betekenen dat we over het strand zouden moeten fietsen, een onmogelijke opdracht met onze fietsen. We keerden dan ook de fietsen in de omgekeerde richting en gingen naar Santa Pola langs vaak drukke wegen zonder echt fietspad maar ook een groot deel door boomkwekerijen. Bijna bij ons doel gingen we 's middags iets eten in een Japans restaurant waar de tafels gedekt waren voor een paar honderd man en wij er alleen zaten.
Na nog een koffie op een terras aan zee namen we de kortste weg terug naar de camperplaats, de N-332, weerom een drukke verkeersas. Net buiten Santa Pola vielen eerst de grote zandwinningen op en eenmaal we door de lagunes fietsten ook de grote zoutpannen. Dit gebied is eigenlijk een aaneenschakeling van mooie duinen en lagunes, deels kunstmatig en deels natuurlijk. In deze laatste waren trouwens groepen roze flamingo's te bewonderen. Het zou dus een ideale streek zijn om een mooi fietspad aan te leggen.
Zondag 9 juni
Jimmy Frey zong dus over Zaragoza en Eddy Wally over ... Valencia.
Met weinig last van de verkiezingskoorts in België en weinig drang naar een vaderdagsfeest reden we vandaag een 200 km noordwaarts naar de stad waar Eddy Wally ooit over zong.
In een voorstad van de derde grootste stad van Spanje, Albalat dels Sorells, is een mooie camperplaats van waaruit Valencia zowel per fiets als met het openbaar vervoer goed te bereiken is. Deze ligt dan wel in een industriepark maar 's nachts en in het weekend heb je daar geen last van. Vooral het feit dat deze voorzien is van alle campercomfort zorgde dat deze camperplaats vorig jaar verkozen werd tot beste van Spanje op Campercontact.
Maandag 10 juni
Valencia staat terecht bekend als de fietshoofdstad van Spanje. Komt daar nog bij dat deze stad dit jaar ook Europese groene hoofdstad is. Beide criteria zijn heel terecht. We maakten vandaag onze mooiste fietstocht: heen door de groentenvelden langs een mooi fietspad, door verschillende stadsparken naar Ciudad de las Artes y las Ciencias en terug langs de kust. Onze gemiddelde snelheid lag laag, vooral doordat we zo vaak stopten om onze ogen, foto- en videotoestel de kost te geven. Aan de kust namen we rustig de tijd om aan een klein en gezellig restaurantje ons middagmaal te nemen. Op de kaart tapas uit Spanje, Italië en Frankrijk en als tapas hapjes betekent, dan waren dit wel grote happen. Met drie tapas hadden we een meer dan volle maaltijd.
's Avonds werd het Saharazand bovenop de motorhome eens goed afgspoeld dankzij een gezonde regenbui. Elders in het oosten van Spanje moet het veel meer geregend hebben, zoveel dat het zelfs ons nieuws haalde.
Dinsdag 11 juni
Het bleef vanmorgen bewolkt en de buienradar voorspelde ook geen droog weer voor vandaag. Gelukkig hadden we vandaag voorzien om de metro te nemen naar het historisch centrum en hadden we online ook al tickets gekocht voor Oceanografic.
Op RouteYou had ik een stadswandeling gevonden om de oude stad te verkennen. Ondertussen was het wel weer flink aan het regenen zodat de wandeling een beetje in het water viel. De overdekte markt was groot en aantrekkelijk genoeg om er wat langer en ook droger te blijven.
Valencia wordt ook beschouwd als de bakermat van de beroemde paëlla. De echte Valenciaanse paëlla is trouwens bereid met kip en konijn. Ik wou dit per sé eens proeven ter plaatse. Echt goed is die wel niet bevallen. We aten al betere.
Na het middagmaal namen we opnieuw de metro naar Oceanografic met volgens de reisgidsen de mooiste aquaria van Europa. De aquaria zijn er inderdaad indrukwekkend en telkens met een groot en rijk visbestand. Het hele domein is onverdeeld in verschillende thema's: o.a. haaien, krokodillen, Antartica, dolfijnen, watervogels,... Er is zelfs een aquarium waar je doorheen wandelt waarbij de haaien rond je zwemmen.
Normaal gezien zouden we van Valencia morgen doorrijden naar Geldo, 45 km ten NW van Valencia, om daar nog een fietstochtje te maken op een andere Via Verde. Voor morgennamiddag wordt echter weer regen voorspeld. Daarom slaan we deze stap over en rijden meteen door naar de Ebro Delta om daar te gaan fietsen tussen de rijstvelden en hopelijk nog meer flamingo's te spotten.
Maak jouw eigen website met JouwWeb