Klik op de afbeelding om de video te openen en op 'lees meer' om het hele verhaal te lezen.
Onze laatste regio in Spanje is wellicht voor ons ook de meest gekende: Catalonië. Het is de regio die zich waarschijnlijk het meest een autonome regio voelt met de voorkeur om liever Catalaans te spreken dan Spaans en een hoge onafhankelijkheidsdrang kent. Onze indruk is ook dat het de minst vriendelijke regio is van deze die we aandeden.
Woensdag-zaterdag 12-15 juni
Vanuit Geldo, op zo’n kleine 50 km van Valencia, was het de bedoeling om vandaag nog een Via Verde te fietsen. Het weer deed ons echter besluiten om geen risico te nemen in de regen te moeten fietsen. Dus reden we meteen door naar Eucaliptus in de Ebro Delta op de gelijknamige camping daar. Reeds de laatste kilometers door de delta op weg door de rijstvelden waren een verademing. Wat is dit een mooie streek, iets helemaal anders dan wat we tot nu gewoon werden. Ook de camping is er eentje om u tegen te zeggen: alles is heel verzorgd. Je betaalt dan wel wat meer, maar daarvoor krijg je veel terug. Waar het eerst de bedoeling was om hier twee nachten te blijven, werden het er dan ook drie. De laatste nacht was de vrijdag en toen kwamen de luidruchtige Spanjaarden op weekend (en onze rust verstoren). Enige minpuntje waren de vele muggen, maar met zoveel stilstaand water in de buurt mag dat niet verwonderen.
Ik had (weeral) op Komoot een mooie fietstocht gevonden in de buurt die we donderdag reden. De route, die bleek overeen te komen met de plaatselijke route nr 1, bracht ons door het natuurgebied, bestaande uit slikken en schorren, dat een paradijs is voor ornithologen en door de enorme rijstvelden, omzoomd met walletjes en onder water gezet m.b.v. irrigatiekanaaltjes. Het lijkt wel een beetje op onze Polders maar de vele grachten en kanalen dienen hier om de velden onder water i.p.v. droog te zetten. Deze periode van het jaar is de risotto-rijst gezaaid die rond september wordt geoogst. Net voor La Rapita keerden we rond de lagune om terug te keren langs de zuidelijke kant van de grote plas waar we grote kolonies flamingo’s konden spotten. Op een bepaalde plaats waren we er zo dichtbij dat de hele troep zich letterlijk uit de ‘poten’ maakte voor ons. In El Poble nou del Delta, een klein maar charmant wit dorpje hielden we even halt om onze picknick te eten en in een plaatselijk kroegje de dorst te lessen. Het laatste deeltje van de rit fietsten we langs de stranden.
De hele rit vind je op https://www.komoot.com/nl-nl/tour/1644666108
Nog bijlange niet genoeg van deze streek wilden we de volgende dag de andere kant uit fietsen: heen langs de Ebro naar de uitkijktoren Mirador Migjorn en terug over het brede strand. Langs de Ebro blijkt een mooi fietspad te lopen vanuit Amposta tot aan de monding. Hiervan reden we een deel om vervolgens rechtsaf te slaan richting de uitkijktoren. Op weg daar naartoe moesten we tweemaal over een sluispoort van een irrigatiekanaal. En dan ging het plotseling mis want ik zat met een leegloper achteraan. Een geluk bij dit ongeluk, want we zaten ‘in the middle of nowhere’, was dat ik na oppompen weer even verder kon. Het was dus zoals stappen bij de jeugdbeweging (zo gaat het goed, zo gaat het beter, alweer een kilometer) en moest ik vele malen pompen maar geraakten we ook weer fietsend op de camping.
Zaterdag 15 juni
Vandaag maakten we een korte verplaatsing naar een eenvoudige camperplaats in Cambrils in de buurt van Reus. Een voormalig logistiek magazijn is veranderd naar een stalling voor campers en caravans en op het plein is een camperplaats voor een tiental MH’s. Voor 3 euro kon Katleen ook nog een wasje doen en ik nog eens de bbq boven halen. Alles is er basic maar wel aanwezig, zelfs douches.
Zondag 16 juni
Vanmorgen reden we dan naar het centrum van Reus waar we de camper kwijt konden op de voorziene plaatsen van een parking. Op weekdagen moet je er betalen maar op zondag is het gratis (Toeval hoor dat we er waren op zondag). Vandaar was het een kwartiertje stappen naar het info-kantoor dat tegelijkertijd ook het Gaudi-museum herbergt. Het werk van deze architect hadden we al kunnen bewonderen in Barcelona. Hier, in zijn geboortestad (trouwens ook de geboortestad van Dali) kregen we meer uitleg over zijn werk en leven.
Na het bezoek liepen we nog wat rond in de stad waar net ook de Costa Daurada bezig was, het volksfeest ter ere van Sint-Pieter, de patroonheilige van de stad. In een straatoptocht is er op verschillende pleintjes een optreden met een wolf, een ezel en schapen. Het verhaal hierachter moet ik nog uitzoeken.
Omdat de parking midden het drukke verkeer zeker geen plaats was om de overnachten, reden we in de namiddag door naar La Selva del Camp waar een verzorgde camperplaats is aan de rand van het stadje. Om op de camperplaats te geraken, moet je eerst een account aanmaken op Tripstop maar eenmaal ingecheckt (en betaald) geraakten we vlot binnen.
In de vooravond maakten we nog een wandeling tot aan het kasteel (eigenlijk een ruïne die met moderne elementen gerenoveerd is) en geraakten aan de babbel met Engelsen die ook op de camperplaats stonden. Het avondmaal (een soort panini) nuttigden we in een gezellige tuin tussen de locals die er hun zondagavond spendeerden.
Zou de roze villa hier een ontwerp zijn van Le Corbusier?
Maandag 17 juni
Waar het oorspronkelijk mijn bedoeling was om een fietsenmaker te vinden in Girona, vond ik er hier ook één. ‘s Morgens om acht uur ging die al open. Alle redenen om vroeg uit de veren te zijn. Toen hij beloofde dat het dezelfde dag nog in orde zou zijn (alle conversatie weerom met Google Translate, maar dan vertaald naar het Catalaans), boekte ik een nachtje bij op Tripstop en namen we rustig de tijd om de camper binnen eens grondig te stofzuigen, voor de laatste keer uitgebreider boodschappen te doen en voor de rest wat te lezen. Rond halfvijf ging ik mijn fiets weer ophalen en terug fietsen naar de camperplaats (zonder mijn band te moeten bijpompen).
Dinsdag 18 juni
Met een tweehonderd km voor de boeg, euh wielen, waren we rond de middag op onze volgende en laatste Spaanse bestemming: Girona (of is het nu Gerona? Gerona is de Castiliaanse naam en Girona de Catalaanse.) We hadden het vanmorgen al gevoeld na het opstaan: het zou vandaag warm worden. Aangekomen op de parking voor campers (Ik kan het niet anders omschrijven. Op de begane grond boven een ondergrondse parking voor auto’s met parkeervakken tot 8 meter lang maar niet veel breder dan de camper is) was de temperatuur buiten in de schaduw al opgeklommen naar 30 graden en op de parking was er geen schaduw, dus … Je moet er ook strikt binnen je vak blijven, ook wat betreft ramen openen. We besloten dan ook om dit bezoek over te slaan en na onze lunch door te rijden.
Nu staan we op een camperplaats op het vroegere parkeerterrein van een camping in Maureillas-las-Illas, net over de grens op Franse bodem en mag ik dus dit stuk dagboek over Catalonië afsluiten.
Maak jouw eigen website met JouwWeb