Plitvice & Zagreb

Zondag 24 september

Na het publiceren van het vorige verslag in de vooravond begon het te regenen, de eerste echte regen van onze rondreis. Het begon alsmaar heviger te regenen en er kwam ook donder en bliksem bij van een stevig onweer. Toen het onweer wat voorbij leek gingen we slapen maar de eerste uren kwam daar weinig van in huis want ondertussen was er een storm komen opsteken die de camper hevig heen en weer deed schudden. Het werd dus een korte nacht of beter gezegd korte slaaptijd want 's morgens wilde iedereen vroeg opstaan want er stond een lange rit van meer dan 400 km op het programma.

Rond halfnegen konden we vertrekken naar camping Korana in het noorden van Kroatië. Vrij vlug ondervonden we dat dit geen plezierrit zou worden want er stond nog steeds een hevige wind, noem het gerust een stormwind. Met de verre afstand voor de boeg namen we de autosnelweg maar voorbij Zarad  kregen we bericht van de reisleider dat de snelweg een eind verder volledig was afgesloten.  Noodgedwongen namen we dus, zoals zovele anderen, de binnenweg over de bergen heen maar ook hier bleef de wind zijn kuren tonen. In ieder geval lag de snelheid heel wat lager zodat het doenbaar was. Toch waren we weerom bij de eersten op de camping en konden vlug een plaatsje uitkiezen. Bij aankomst van de eerste vertrekkers van 's morgens bleek dat de wind ook de oorzaak was dat de snelweg afgesloten werd in beide richtingen. 's Avonds kregen we dan ook nog het bericht dat een oom overleden is. Kortom een dag die we niet snel zullen vergeten.

Camping Korana is een heel andere camping dan de andere. Het is een heel grote camping midden de bossen van het natuurpark waarbij het aantal plaatsen toch vrij beperkt is volgens de grootte en je er dus mooi verspreid staat. Groepen met campers kunnen toch dichter bijeen staan maar andere kampeerders, het sanitair, restaurant en receptie zijn op behoorlijke wandelafstand. Met een shuttlebus kan je naar het, 7 km verder gelegen park van de meren.

Maandag 25 september

12 graden Celcius, dit was de temperatuur vandaag, minstens 15 graden kouder dan we ondertussen gewoon zijn. Daar kwam dan regen bij. Het had al flink geregend 's nachts en het bleef de hele voormiddag doorregenen waarna het overging in gemiezer. Zeker niet het gewenste weer om vandaag te bezoeken wat voor mij het hoogtepunt van de reis moest worden: de Plitvice-meren en -watervallen.

Plitvicka Jezero is het grootste Nationaal Park van Kroatië. De 16 meren zijn met elkaar verbonden via 90 watervallen. Dit park lijkt rechtstreeks uit een sprookje te komen, met haar betoverende watervallen en smaragdgroene meren en is Unesco-werelderfgoed. Het wordt dan ook druk bezocht, zelfs met minder mooi weer zoals vandaag.

Het park bezoeken kan op verschillende manieren. Er zijn een zestal verschillende, mooi aangeduide wandelingen die al dan niet kunnen gecombineerd worden met een boottochtje en/of treinritje en dat alles met hetzelfde toegangsticket. 

Waarschijnlijk door het warme weer van de voorbije weken is het water goed opgewarmd met het resultaat dat vandaag boven de meren een lichte nevel hing die alles in een mystiek sfeertje dompelde. Toch had ik gehoopt zonniger beelden te kunnen filmen.

Morgen rijden we weer verder naar de laatste camping aan de rand van Zagreb. 

Dinsdag 26 september

Met een relatief kleine verplaatsing van het Plitvice-natuurpark naar de hoofdstad van een dikke 140 km was er zeker tijd om onderweg nog een bezoek te brengen, sommigen zelfs meerdere.

Het roadbook raadde er enkele aan: Rastoke, het oorlogsmuseum in Turanj en Karlovac. Wijzelf kozen net als een groot deel van de groep voor Rastoke.

Rastoke is een dorpje in de stad Slunj waar de Sunjcica-rivier met meerdere watervallen uitmondt in de Korana-rivier. Wat het dorpje vooral charmeert is dat deze watervallen zich midden of vlak naast het dorp bevinden. Vroeger waren er dan ook heel wat watermolens maar deze zijn grotendeels verdwenen. Het is in ieder geval meer dan de moeite om dit op je to-do-lijstje van Kroatië te zetten, zeker omdat het zo dichtbij de veelbezochte Plitvice-meren ligt.

Vervolgens reden we door naar Kamp Zagreb, onze laatste camping van de rondreis.

Woensdag 27 september

Onze laatste volle dag, ons laatste bezoek en dit vanzelfsprekend aan Zagreb, de hoofdstad van Kroatië.

Met 800 000 inwoners is Zagreb absoluut de grootste stad van het land; ongeveer één vijfde van alle Kroaten wonen er. Het is dan ook een levendige stad die ons aangenaam wist te verrassen.

Onze gids Nikola die zeker geen geluidsversterking nodig had, wachtte ons op aan het station waar de autocar ons afzette. Door de drie parken op een rij bracht hij ons naar de oude stad. Het oude centrum is opgedeeld in drie delen: het middeleeuwse gedeelte op de heuvel, het kerkelijk deel rond de kathedraal aan de voet van de heuvel en de verdere uitbreiding onder het communistisch bewind van Joegoslavië.

Zagreb werd drie jaar geleden getroffen door een aardbeving die heel wat schade aanrichtte aan de gebouwen die nu volop gerestaureerd worden. Zo staat o.a. de kathedraal in de steigers en kon niet bezocht worden. We konden wel even binnen neuzen tussen de stellingen in de Orthodoxe kerk.

Ook indrukwekkend waren de tunnels onder de heuvel die gebouwd zijn tijdens WOII.

Na de middag konden we zelf nog wat flaneren in de vele winkelstraten waar de café- en restaurantterrassen het straatbeeld overheersen.

‘s Avonds hadden we in het restaurant van de camping nog een afscheidsdiner waarbij na de soep maar liefst drie gerechten op tafel kwamen waaruit we konden kiezen. Alleen kon het lokale dessert minder bekoren. Maar als afsluiter van de reis kon dit 'laatste avondmaal' zeker tellen. Morgen trekt iedereen huiswaarts in zijn eigen tempo en dat kan nogal verschillen.